Η «επιχειρησιακή ζωή» ενός αεροσκάφους

Η «επιχειρησιακή ζωή» του αεροσκάφους ή αλλιώς η «διάρκεια ζωής» του, δεν μετράται σε χρόνια, αλλά αλλά σε κύκλους πίεσης. Κάθε φορά που ένα αεροσκάφος πετά, η άτρακτος και τα φτερά του βρίσκονται υπό πίεση. Η άτρακτος και τα φτερά είναι κατασκευσμένα από μεγάλες πλάκες (πάνελ), οι οποίες είναι μεταξύ τους συνδεμένες με βίδες, καρφιά η διάφορους άλλους συνδετήρες. Με την πάροδο του χρόνου, η περιοχή γύρω από τους συνδετήρες παρουσιάζει κενά, τα οποία οφείλονται στην κόπωση του μετάλλου.

Η διάρκεια ζωής ενός αεροσκάφους ορίζεται από τον κατασκευαστή και συνήθως βασίζεται στους κύκλους απο- και προσγείωσης. Η κόπωση του μετάλλου είναι μεγάλη, όταν το αεροσκάφος περνά από τους κύκλους πίεσης κάθε μέρα.

Οι ώρες πτήσης έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Όταν ένα αεροσκάφος χρησιμοποιείται για πραγματοποιεί μεγαλύτερες σε εμβέλεια πτήσης, υφίστανται λιγότερους κύκλους πίεσης, σε σχέση με ένα αεροσκάφος που πραγματοποεί πολλές και μικρές σε εμβέλεια πτήσεις.

Οι κατασκευαστές σχεδιάζουν τα αεροσκάφη ώστε να είναι χωρίς προβλήματα για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Σε αυτό το διάστημα, ο κατασκευαστής βγάζει και το πρόγραμμα συντήρησης, το οποίο θα πρέπει να τηρείται από τον χρήστη. Οι εργασίες συντήρησης γίνονται για να αποκλεισθεί κάθε δυνατή καταστροφική αποτυχία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στο αεροσκάφος δεν μπορεί να υπάρχει κόπωση του μετάλλου πριν φθάσει στο όριο της διάρκειας ζωής που δίνει ο κατασκευαστής.

Ο κατασκευαστής φροντίζει με ελέγχους κατά την παραγωγική διαδικασία να εντοπίσει κατασκευαστικά ελαττώματα, και ο χρήστης φροντίζει κατά την χρήση του αεροσκάφους με ελέγχους να εντοπίσει πιθανές μικρές ρωγμές.

Ο εντοπισμός των ρωγμών είναι ένας ολόκληρος επιστημονικός τομέας, ο οποίος χρησιμοποιεί τεχνολογία υπερηχητικών ακτίνων για να ενοπίσει τυχόν ελαττώματα. Με τη διαδικασία του υπέρηχου, οι επιθεωρητές μπορούν να κοιτάξουν μέσα στο υλικό, σε διαφορετικές τοποθεσίες και βάθη, για να προσδιορίσουν το μέγεθος και το σχήμα των ελαττωμάτων.

Ο εντοπισμός των ρωγμών κατά τη διάρκεια της παραγωγής, και γενικά η διασφάλιση της ποιότητας, γίνεται στις μεγάλες δυτικές εταιρίες ρομποτικά.

Τελικά, έχει ένα MiG-29 ή ένα F-16 μεγαλύτερη διάρκεια ζωής;

 Tα σύγχρονα αεροσκάφη έχουν τα λεγόμενα "Προγράμματα Δομικής Ακεραιότητας" όπου ελέγχονται σε προγραμματισμένα διαστήματα(π.χ. κάθε 300 ώρες πτήσης) σημεία του Α/Φ τα οποία θεωρείται ότι είναι πιθανό να εμφανίσουν σημάδια κόπωσης(κυρίως ρωγμές). Ο αναφερόμενος "εντοπισμός ρωγμών" επιστημονικά αποκαλείται "Μη Καταστροφικοί Έλεγχοι"(Non-Destructive Insprctions ή NDI)και αποτελείται από πολλές μεθόδους και όχι μόνο από "υπερηχητικές ακτίνες", ορολογία η οποία δεν υφίσταται. Δυστυχώς, η ανάπτυξη της θεματολογίας των Προγραμμάτων Δομικής Ακεραιότητας θέλει πολύ χώρο(και κοινό ανάλογων γνώσεων) . Αναφορικά με την σύγκριση MiG-29 και F-16, ένα F-16 Block 40/50 έχει δομικό όριο ζωής 8000 ώρες πτήσης ενώ το ρωσικό Α/Φ έχει δομικό όριο περί τις 4000 ώρες πτήσης(σύμφωνα με διεθνή βιβλία).

ΠΗΓΗ :http://fox2e-mag.blogspot.com/2010/08/blog-post_25.html